Μια ιδέα που… γεννήθηκε σε ένα φανάρι του Λονδίνου, καταργώντας τον τρόπο που έπαιρναν τιμωρία οι ποδοσφαιριστές μέχρι τότε.
Ο εμπνευστής του συστήματος ήταν ο Άγγλος διαιτητής Κεν Άστον, ωστόσο πως του… ήρθε αυτή η ιδέα;
Μετά από έναν επεισοδιακό αγώνα στο Μουντιάλ του 1966 ανάμεσα στην Αγγλία και την Αργεντινή, όπου υπήρξε σύγχυση για το ποιος παίκτης είχε αποβληθεί, ο Άστον οδηγούσε στο Λονδίνο και σταμάτησε σε ένα κόκκινο φανάρι. Εκεί του ήρθε η ιδέα: το κόκκινο σημαίνει “στάση”, το κίτρινο “προσοχή” — γιατί να μην ισχύει το ίδιο και στο ποδόσφαιρο;
Μέχρι τότε, οι διαιτητές απέβαλλαν παίκτες μόνο λεκτικά, κάτι που προκαλούσε παρεξηγήσεις, ειδικά σε διεθνείς αγώνες με γλωσσικά εμπόδια.
Η FIFA υιοθέτησε την πρόταση και οι κάρτες εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 στο Μεξικό.
Από τότε, οι κάρτες έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι του παιχνιδιού — όχι μόνο για την πειθαρχία, αλλά και για τη θεατρικότητα που προσθέτουν. Ένα μικρό κομμάτι χαρτί που αλλάζει την πορεία ενός αγώνα.
Κι όλα αυτά “εφευρέθηκαν” από τον Κεν Άστον, τον καταπληκτικό βρετανό διαιτητή που άφησε τεράστιες συνεισφορές στο ποδόσφαιρο, δίνοντας στη διαιτησία μία ξεχωριστή αύρα.
Ο διακεκριμένος διαιτητής, που εισηγήθηκε σημαντικές καινοτομίες στον τρόπο διεύθυνσης ενός ματς, έμεινε ταυτοχρόνως στην ποδοσφαιρική ιστορία και για έναν αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου που ο ίδιος χαρακτήρισε αργότερα ως “ανεξέλεγκτο”: ο λόγος γίνεται για τη “Μάχη του Σαντιάγο” το 1962 ανάμεσα σε Χιλή και Ιταλία.
